Alam niyo, having a relationship wasn't that easy. At first it was indeed shaky kasi naman ang dami na akong nakarelasyon pero most of it were not successful eh kasi naman walang may naging mabuti sa akin. Ako lang naman kasi yung nasisiyahan sa relasyon ko pero yung isa pala hindi. Tama nga ba yun ha? Mali di ba? Kasi as far as I know, a relationship needs to have a mutual understanding to both parties in order for it to be successful. Kung kaya naman di masaya ang experiences ko.
But everything has changed when I met ED, kasi naman may kakaiba sa kanya (bukod sa malaki ang bukol sa harapan, as in sobrang laki!) that I notice after a couple of months, narealize ko, mahal ko talaga siya at ganoon din pala siya. Eh kasi naman after 8 months na nagkita kami to meet, natiis niya talaga ako kahit napakakulit-kulit ko. Alam niyo kahit sikad driver lang siya eh mahal ko siya. Kahit hanggang high school lang siya, eh love ko talaga siya. Ewan ko ba, grabe talaga yung naramdaman ko noong muli ko siyang nakita, parang miss na miss ko talaga siya ng sobra sobra, todo kasi ang lambingan namin talaga noong Wednesday, kaya nga d na ako nakapag-update ng blog na ito. Gusto ko lang naman i-update yun kaya lang I need to grab the time na magkita kami ulit, kung kaya naman ganoon nangyari. Ayoko na kasing masaktan ulit, mahirap na. Buti na ang ganito, wish ko lang naman sana eh kami na talaga, love ko talaga siya eh. Sobra. . I know he knows it too. . .
No comments:
Post a Comment