Last blog ko for this year: My New Year's Wish

Ilang oras nalang at magbabagong taon na. What? New Year na naman ulit? Parang kelan lang na nagbagong taon at ngayon din naman ay magbabagong buhay na naman tayo ulit. Well New Year's Wish ang ipopost ko dito eh para naman maiba kasi po naman eh lagi lang naman na New Year's Resolution ang sinasabi palagi. Well here's my New Year's Wish for this Year 2011:
1. Makagraduate na ako this March o April at saka naman eh makakakuha ng board exams at makapasa at sana naman eh maging isa sa mga topnotchers kung papalarin. Yun kasi ang pinakaultimate goal ko this 2011. That's the only way to pay back to my parents and to all those people na tumulong sa akin throughout my schooling.
2. Excellent health for myself, my family, and for those who had supported me. Hindi ko naman kasi magagawa ang isang bagay without having excellent health at saka stay away from danger. At sana naman wish ko lang po eh magseseryoso na ako sa pagdadiet. Well of course, to boost self confidence at stay healthy.
3. To have a very productive job, uplift my family from poverty and live a happy life. Yun kasi ang aking pinakaultimate goal ko sa aking buhay at gagawin ko ang lahat ng aking makakaya para maiabot ko ang aking mga pangarap sa buhay. Wala muna sigurong lovelife at maghahanap na lang ako at the right time. Fling lang siguro pwede pa.
Well that's it po muna, may we have a very fruitful and prosperous Year to come with a lot of blessings full of optimism and positivity. Let's not forget our Lord God for all the blessings He has given to us. 'Til next year dear SOLITUDEANS!

Wish ko sana ngayong Pasko

Malamig talaga yata ngayon ang Pasko ko. Kasi naman walang wala kami ngayon. Medyo kakaiyak ngang isipin pero ano bang magagawa ko, wala talaga. Walang paghahandaang Noche Buena. Buti nga at nagpapasalamat ako sa aking kaibigan na si Ron at nabigyan ako ng Christmas gift. Well, di naman siguro matatawag na gift pero masaya lang ako dahil magiging active ako for this month kasi di po ako busy sa school. Sa halip blogging ang pagkakaabalahan ko ngayon. Masaya na ako sa ganito. Pero sana nga po magiging last Christmas na talaga ito para sa akin na wala nang kalungkutan kasi maghahanap na talaga ako ng trabaho para naman mailutas ko ang aming pamilya sa kahirapan at mabayaran ang lahat ng aming utang. Oh well nagiging malayo na yata ako sa topic ko ngayon hehehe.
Wish ko ngayong Pasko? Simple lang naman. I wish I could really find PERSONAL HAPPINESS at PEACE OF MIND sa sarili ko. Kasi lately gawa lang ako ng gawa pero hindi yata ako nasisiyahan sa sarili ko. Well, lovelife is a bit "no-no" for me now kasi hindi pa yan ngayon ang aking priority. Fling nga siguro pwede. At saka yung PEACE OF MIND kasi lately, or frequently talaga I've been bullied by my classmates which I find it really insulting. Hiling ko lang sana eh magkaroon na rila ng respeto para sa akin. Well that's it! Sa lahat ng nagbabasa ng BLOG ko Merry Christmas in advance, dear solitudeans! God bless you always po and stay tune to my blog. Thank you for the support you've given to this. Asahan niyo po in the next few years papasok ako ng mga entries which you could really find it interesting to read.

ITO ANG BUHAY KO ANG BLOG NG SARILI KO series: Kahapon, Ngayon at Bukas

KAHAPON...
Nagmakaawa ako sa kanyang pinsan sa text noong birthday mo na sana ay maiparating sana yung birthday greeting ko para sa kanya. Di ako pinansin ng pinsan niya. Inakala ko na kinalimutan niya na ako. Mga ilang araw pa ang lumipas ngunit wala pa ring nangyari kung kaya kinalimutan ko na siya. At the 1st place sino ba naman ako para umasa sa iyo di ba? Nagbabakasakali naman ako na sana eh magkabalikan kami pero malabo talaga iyon na mangyayari kasi meron naman siyang Johan para magmahal sa kanya. Tahimik lang ako sa isang tabi. Nag-aral ako ng mabuti at sa pagkakataong iyong naging masaya ako sa aking pinaggagawa. Naging workaholic na ako sa lahat ng bagay kung kaya nakalimutan ko na siya.
Isang gabi habang nag-aaral ako nagtext ang kanyang pinsan. Pinabibigay na raw ang number niya sa akin. Sa di malamang kadahilan ay may nadama akong kasiyahan, sa muli matetext ko na siya ulit at nagbabakasakali akong mahalin niya ulit. "Kamusta ka na?", ang unang text niya sa akin. At nagsimula ang pagtetext naming dalawa. Bago pa man matapos ang gabi sinabihan ako na magkikita kami ulit bukas pero magdadala ako ng xmas gift ngayon. Aba demanding naman yata niya. Gusto ko siya makita kung kaya sinunod ko siya.

NGAYON...
Mahigit ilang oras na akong nakatunganga sa mall sa kakahintay sa kanya madedelay daw siya kasi sapagkat yung pamangkin niya eh pumunta ng bahay nila at nag-uusap sila ng matagal. Di na daw kasi siya pumapalagi ng kanilang bahay dahil nagkatrabaho siya dahil kay Johan. Naghintay ako ng naghintay hanggang sa nagkita na kami. Pumayat na talaga siya at as usual ang ganda ng mga mata niya sadyang maamo talaga ang mukha niya. Pero nagalit ako kaagad sa kanya kasi nagmamadali daw siya. May xmas party raw sabi ng pinagtatrabahuan niya, kaya binigyan niya ako ng 10minutes para magkwentuhan. "10 MINUTES LANG AFTER 9 MONTHS?" pagalit kong sinabi sa kanya, humingi siya ng pasensya sa pagkakataong iyon. Sabay kaming sumakay ng jeep kaya kinantiyaw ko siya ng kaunti na baka pupunta siya kay Johan at magkikita daw silang dalawa. Nagalit at kinuha kaagad yung xmas gift ko sa kanya. Nauna akong bumaba sa kanya. Nagpaalam siya ng pasigaw. Di ko pinansin. Nanlumo ako. Nagtext siya "Sorry ginagawa ko naman ito para sa aking kapakanan, binabagayan ko lang si Johan ngayon dahil gusto kong maging regular sa pinapasukan ko ngayon. Babawi nalang ako sa susunod." Biglang naluha ako. Bakit ganun? Para namang unfair yata sa akin yun. Paano na 'to?

BUKAS...
Mamahalin ko pa ba siya ulit? Bibigyan ko pa ba ulit ang sarili ko ng isa pa bang pagkakataon para magmahal? Magiging fair ba ako sa mga nararamdaman ko sa aking sarili? Mahal parin ba niya si Johan kahit sabihin niya na ex na niya siya? Mawawalan na naman ba ako ng pagmamahal sa aking sarili? Iiwan ba naman niya ako ulit? Me bukas pa kaya para sa aming dalawa?

Malamig na Pasko

December nga naman andami ko pang problema na nagaganap sa buhay, I must say siguro this is one of my most difficult problems na nangyayari sa buhay ko. Nagkasakit si mama ko, nagkandaugaga na naman kami sa utang, nagkasakit yung bunsong anak ni tita ko na inaalagaan ni mama at naghahabol pa ako ng grades para sa aking scholarship. Nakakalungkot isipin pero tanong ko sa sarili ko, makakaya ko bang malampasan ang lahat na ito? I'm on my way to success kasi yung long term goal ko na matatapos na ako ng pag-aaral ay matutupad na by March or April, pero parang yata may mga sumasagabal na mga bagay-bagay. Oh well, sabi nga nila, trials at struggles lang ito sa buhay ko, kakayin ko talaga ito! As long as the Lord is with me, makakaya ko ang lahat.

ITO ANG BUHAY KO, ANG BLOG NG SARILI KO series: Ang Sampaguita Kabanata 1-2

UNANG KABANATA

“Di ko inakala na magiging ganito ang uri ng aking pamumuhay; masyadong complikado kung ikukumpara sa ibang mga tao. Sabi nga ni Padre Antonio, kinuha niya ako sa tapat ng simbahan. Sa awa ng Diyos, inalagaan ako ng mga madre at ni Padre Antonio. Sana naman at inaasahan ko na huwag mo akong saktan sa pagkakataong ito, kasi wala nang nagmamahal sa akin.”


Mula pagkabata, naranasan na ni Angelika ang kamalasang pilit ginagawa ng tadhana para sa kanya. Wala na siyang mga magulang. Hindi niya alam kung sino siya, saan siya nanggaling at kung ano ba ang dahilan kung bakit iniwan siya sa tapat ng simbahan.


Sa isang maginaw na gabi sa simbahan ng Quiapo, kung saan si Padre Antonio, ang pari ng simbahan ay nagsasara ng pintuan, may naririnig siyang mga hikbi ng isang sanggol. “Ano kaya yun?” tanong ni Padre Antonio sa kanyang sarili. Binuksan niya ang pintuan at nakita ang isang sisidlan. Sa sisidlan iyon ay may tila isang nakapulupot na puting tela. Tiningnan uli ito ni Padre at nakita ang isang sanggol na babae. “Diyos ko po? Ano ba itong natanggap ko? Magiging sagabal po ba ito sa aking buhay?” tanong ni Padre Antonio. Kinuha nalang niya ang basket na sisidlan at isinama sa kumbento.


“Sister Anna, Sister Karen, Sister Nina, hali kayo! Tingnan ninyo ang nakita ko sa labas,” masayang sinabi ni Padre Antonio. Siya nga pala, sina Sister Anna, Karen, at Nina ang mga madre na tumutulong kay Padre Antonio sa gawaing pangsimbahan. Si Sister Anna ang pinakamatanda sa kanila samantalang si Sister Nina ang pinakabata. “Ano po ba iyan, Padre?” tanong ni Sister Anna. Tumingin ang tatlong madre ang basket na may nakapulupot na tela. Binuksan nila ito at nagulat sila sa nakita. “Padre, totoo ba ang nakikita ko? Isang sanggol?” pagulat na sinabi ni Sister Karen. “Aba mga sisters, dapat lang natin na alagaan itong bata sapagkat pinagpala tayo ng Maykapal para magkaroon ng batang katulad niya, di ba?” pangatwirang sinagot ni Sister Nina. “Oo, tama kayo, nakuha ko ang sanggol na ito sa labas ng pintuan at dapat lang nating pangalagaan ang batang ito,” sagot ni Padre. “Ano ba ang ipapangalan natin sa sanggol na ito?” tanong ni Sister Anna. Tumahimik sila ng saglitn at pinag-isipan kung ano ba ang nararapat na pangalan para sa sanggol. “Ah! Alam ko na!” sabi ni Padre Antonio. “Ano?” sabay na sagot ng tatlong madre. “Pangalanan natin siyang ANGELIKA.”


IKALAWANG KABANATA

Lumaki si Angelika sa mga kamay ng mga sisters at ni Padre Antonio. Naging mabuti siyang bata, masipag mag-aral at masikap. Sa umaga ay nag-aaral siya habang sa hapon naman ay nagtutuhog at nagbebenta ng kuwintas na gawa sa sampaguita. Kasama niy ang tatlon niyang kaibigang sina Jose, Maria, at Carlo sa pagbebenta ng sampaguita. Nakatambay sila sa mga kalsada at lansangang malapit lamang sa simbahan. Isang araw, niyaya ng tatlo niyang kaibigan para magtinda ng sampaguita.


Nagpunta sila sa loob ng kumbento para hanapin si Angelika. Nakita nila siya sa kusina kasama si Sister Nina, naghahanda ng kanilang pananghalian. “Angelika, halika na, punta tayo sa pagawaan ng sampaguita. Ipagbili natin pagkatapos,” sabi ni Jose. Huminto si Angelika sa paghiwa ng bawang at tumingin kay kay Sister Nina. “Anong tinitingin mo sa akin? May masama ba sa itsura ko?” tanong ng madre, nagtataka. “Sister, pwede po ba akong magbenta ng mga kuwintas na gawa sa sampaguita para ibenta sa labas ng simbahan?” nagmamakaawang sagot ni Angelika. Nag-isip ng sandali si Sister Nina. Ngumiti ito pagkatapos. “O siya, pumunta ka na at magbihis. Tawagin mo si Padre at mga sister para kumain na tayo ng pananghalian,” nagagalak na sinabi ni Sister Nina. “ Salamat po!” niyakap nito si Sister Nina.


Tinawag niya sina Padre Antonio, Sister Anna at Karen sa kumpisalan. Pagkatapos ay pumunta siya kaagad at naghanda para sa mga Gawain. Kumain sila ng pananghalian at niyaya niya ang tatlo niyang kaibigan na kumain.


“Sister Ana, Karen at Nina at Padre Antonio, aalis nap o ako,” sabi ni Angelika. “Kaawaan ka ng Diyos anak. Mag-ingat ka ha?” sagot ni Padre Antonio. “Opo! Paalam!” masayang sinagot ni Angelika. Lumabas sila kaagad ng kumbento.


“Alam mo, mapalad ka talagang bata. Tingnan mo, maraming nagmamahal sa iyo,” sabi ni Jose habang naglalakad sila patungo sa kanilang puwesto dala-dala ang mga sampaguitang nakuha mula sa pagawaan. “Oo nga, sana naging ganoon nalang ako katulad mo,” nanghihinayang na sinabi ni Maria. “Tumigil nga kayo, mas mapalad kayo sa akin dahil nakakasama ninyo ang inyong mga magulang, eh ako?” sagot ni Angelika. Tumahimik ang lahat. “Oo nga no! Pero mas mabuti ka parin dahil minamahal ka ng lubos ng mga madre at ni Father. Kami nga pinapabayaan kami n gaming mga magulang kung ano ang gagawin naming,” pangatwiran ni Carlo. “Bahala nga kayo! Ang mabuti pa, magsimula na tayong magtrabaho para maaga pa tayong makatapos, okay?” patawang sagot ni Angelika.


At iyon nga, nagsimula na silang magtrabaho. Mahigit ilang oras na rin silang nagbibilad sa init ng araw, nangangarap na makaubos ng sampaguita. Nagpabalik-balik sila sa mga sulok ng kalsada, kung saan marami ang mga tao. Ngunit wala yatang may nagbibili. Nabilhan nga ang iba pero isa-isa lamang. Pero iba talaga si Angelika, marami sa kanya ang nagbibili. Sa isang banda, may nakasalamuha siyang isang pajero na may nakasakay na mga taong mayayaman. Ipinakita ni Angelika ang dalang kuwintas na sampaguita. “Bata, magkano ba iyang kuwintas?” tanong ng babae na nasa pajero. “Dalawang piso po, isang piraso,” sagot ni Angelika. Agad inabot ng babae ang isang daang piso kapalit ng kuwintas na hinahawakan ni Angelika. “Sandali lang po, babalik ho ako para ibigay ang sukli ninyo,” galak na sinabi niya. “Naku, huwag na! Sa iyo na yan yung sikli ko,” sagot ng babae. “Salamat po!” Masayang masaya si Angelika. Tila yata siya ang pinakamapalad na babae sa panahong iyo. Kaya lamang, mayroon siyang naririnig na reklamo sa banding likuran ng sasakyan. Sumilip siya at nakita ang isang batang lalake, mga kasing-edad nito. “Mommy, anu naman ba yung ibinili mo ha? Nagrereklamong sinabi nito. “Mga kuwintas na gawa sa sampaguita, bakit anak may problema ba?” sagot ng ina. “Oo, eh para saan naman yan? Pupunta ba tayo ng simbahan?” Sumagot uli ang kanyang ina. “Oo anak, pupunta tayo ng simbahan para magdasal.” Tumahimik nalang ang batang lalake. Siya si Harry ang lalake sa buhay ni Angelika. Alam ninyo kung bakit?


“Ang sungit-sungit talaga ng bata. Tingnan ninyo naman, panay reklamo sa nanay niya. Akala mo kung sino. Nakakainis!” kuwento ni Angelika sa kanyang mga kaibigan pagkatapos maibenta ang mga kuwintas. “Pabayaan mo nga yung bata, ang mabuti pa umuwi na tayo,” sabi ni Maria. “Oo nga!” sabay na sagot nina Jose at Carlo. Kaya’t umuwi na sila sa kani-kanilang tahanan.


Natapos na nilang ibigay ang pera at umuwi na si Angelika. Bago siya umuwi, dumiretso siya sa isang tindahan para bumili ng kandila. Pumunta siya sa simbahan, nagsindi ng kandila at nagdasal. Sa kanyang tabi ay ang bata na nakita niya sa sasakyan. Napahinto ito sa pagdarasal. “Ikaw na naman?” pasigaw na sinabi ni Angelika sa batang lalake. “Ako? Bakit ako? Masama ba kung andito ako sa loob ng simbahan? Tanong ng lalaki. “Oo!” Patuloy ang away ng dalawang bata, para silang mga manok na nagsasabong. Buti na lang at inawat sila ng ina ng bata. “Ano ba ang nangyayari ditto ha?” tanong ng ina. “Mommy kasi oh, inaaway niya ako, wala naman akong kasalanan sa kanya,” padabog na sinagot ni Harry. “Eh kasi po, ang sungit-sungit niya kanina. Sa palagay ko po, ikaw pa po yung may kasalanan kung bakit bumili ka sa akin ng sampaguita,” sagot ni Angelika. “Pagpasensyahan mo na itong si Harry, ganyan lang talaga siya kung minsan,” ang pagpapaintindi ng kanyang ina. Buti na lang, dumating kaagad si Padre Antonio at pinayuhan na huwag nang ituloy ang binabalak at maging magkaibigan na lamang. “Pasensya ka na, nadala lang ako siguro sa aking emosyon,” ang pagpapatawad na sinabi ni Angelika. “Dapat lang, di ko naman yun kasalanan eh,” sagot ni Harry. “Siyanga pala, ako si Angelika. Ikaw si Harry?” “Oo, kanina pa kasi binanggit ni Mommy ang pangalan ko. Ako si Harry.” Doon nagsibol ang kanilang pagkakaibigan na malamang ay mauuwi sa pag-iibigan.

ITO ANG BUHAY KO, ANG BLOG NG SARILI KO series: SILHOUETTE part 1

6:45a.m.
Lunes ng umaga, unang araw ng klase ngayong Linggo. Kagagaling ko lang ng bahay dahil tuwing may klase,umuuwi na ako ng 5a.m. para di makasikip sa mga tao tuwing Linggo na umuuwi para sa kinabukasan. Hindi na kasi ako naliligo bago umalis ng bahay at sa halip ay sa boarding house na lang maligo. Kung kaya naman dali-dali akong pumunta ng banyo sa aming boarding house para maligo. Kaagad akong pumunta, at sa sawing-palad eh marami talaga ang pumipila sa banyo para maligo.Nakatira kasi ako sa isang boarding house oh di kaya isang dormitory kung saan lalake lahat ang aking mga boardmates. Wow! Tsamba ko naman, marami naman akong matitikman na mga bagong-bagong mga karne na miss na miss ko nang matikman. Kung kaya naman nagmasid-masid ako sa kanilang mga shorts at mga nakaboxer briefs habang labas na labas ang kani-kanilang nakaumbok na mga nota. Well, tama nga talaga ang mga bagay-bagay na bumabagabag sa aking sarili. Tumitigas talaga ang mga manoy ng aking mga boardmates tuwing umaga. Palihim akong ngumingiti habang pinagmamasdan ko ang kanilang mga manoy na tumitigas. Parang tinitigasan na rin yata ako at mapapaaga na naman ang ritwal mamaya habang naliligo ako.

7:15a.m.
Alas 7:15a.m.na, patay! Maya-maya eh malalate na talaga ako para sa kong klase! Buti na lamang may natapos na dalawang cubicle kung saan kami naliligo ng mga boardmates ko. Cubicle type kasi ang pagkakagawa ng aming banyo, mayroong walong cubicle, yung anim ay intended para sa pagliligo samantalang yung natitirang dlaawa naman ay mayroong toilet. Dali-dali akong pumasok sa loob ng cubicle para maligo. Di ko namalayan na nakasabay ko palang pumasok si Nikko, isang boarder ng aming boarding house. Actually, super crush ko talaga siya sa simula’t-simula na magkita kami dahil sa mga nakikita kong features na akmang-akma sa standards ko. Mataas siya, maputi,medyo muscle-toned and kanyang katawan at me kaunting nakaumbok na pandesal sa kanyang tiyan. Makisig, maginoo, chinito, kissable lips at medyo may pagkalakihan siguro ang kargada. Magkaibigan din naman kaming dalawa. Nakita niya ako at nginitian bago pumasok ng cubicle. Oh my! This is my lucky day yata,magkasabay kaming maliligo ng crush ko. Pumasok kaming dalawa ng magkaibang cubicle at nagsimula na akong maghubad ng aking damit para maligo.

Damang-dama ko ang mga agos at talsik ng tubig na dumadaloy sa aking katawan habang iniimagine ang matipunong katawan ni Nikko. Pantasya nga siya ng bayan, sa ganyang features ba naman na naibigay sa inyo eh hindi pa ba kayo mahihikayat sa kanya. Dahan-dahan kong hinihilod ng sabon ang buo kong katawan samantalang hindi ko talaga siya makuha sa sarili ko. Paano kaya isang araw, makikita ko siyang nakahubad habang nagbibihis ng kanyang damit at kami lang dalawa ang tao sa loob ng kwarto? Hindi ba ako masisilaw sa angking kasarapan na bumubalot sa kanyang buong katawan? Sarap na sarap ako sa pagpapantasya sa kanya, na di ko namalayan na tumitigas na pala ang alaga ko, pulang-pula na at kahit hindi ko pa ginagalaw,eh parang sasabog na. Unti-unti kong hinimas himas ang aking pagkalalaki nang may bigla akong napapansin na kakaiba. Sa loob kasi ng bawat cubicle ay may makikita kang medyong malaking butas,para dadaloy ang tubig sa bawat cubicle at maiwasan ang bara ng tubig. Masisilayan mo talaga kung ano ang mga pinaggagawa ng bawat lalaki habang ikaw ay naliligo. Silhouette nga lang ang makikita mo bunga ng epekto ng ilaw at tubig na umaagos. Pagtingin ko sa bandang cubicle ni Nikko ay parang kung anu-ano ang kanyang ginagawa.Parang tumibok ng todo-todo ang aking puso sa nakita.May kung anong aksyon ang nagaganap sa kanyang cubicle. Tumingin ako ng malapitan at nabighani sa nakita. Nagsasalsal pala siya ng mag-isa na parang sarap-sarap sa ginagawa.
Itutuloy…

New Look of My Blog

Lately, medyo nagiging boring na po talagaang aking blogsite. Parang full of negativity nalang ang nababasa ninyo. Kung kaya naman that I had decided to have a new look, maybe a new series ng blog ko. I was really inspired by the “AKO SI ARIS” blog. As in, like na like ko talaga ang pagkakagawa ng kuwentong ginawa niya based on his experiences. kaya I’ve decided to have a series of stories,well, based on my experiences siguro at mga natatanging imaginations ko na tatawagin kong “ITO ANG BUHAY KO, ANG BLOG NG SARILI KO.” Haha,medyo weird yata nitong pangalan ng series ko pero I try my best talaga na gagawa ako ng mga kuwento na mapapasayang inyong kalibugan at imahinasyon. So stay put lang talaga in this blog in the next few weeks para kahit minsan eh gagana naman ang writing skils na natutunan ko before. Enjoy this series!

Happy Halloween!

November 1 na nga ngayon at tiyak marami na naman sa atin ang nagtitrick or treat sa mga bahay bahay. Pero hindi naman yata uso sa ating bansa ang ganitong tradisyon but instead na ganun, pumupunta tayo sa mga puntod ng mga ating lumipas na mga mahal sa buhay. Siguro nga ito ay naging tradisyon na para sa atin ang ganoon na naipasa-pasa na sa mga ating mga ninuno. Well ganyan talaga we honor those people who made our life possible kahit minsan sa isang taon. And honestly, namiss ko ang aking mga lolo at lola. Kasi as far as I do have experienced, they were the ones who probably make advices and suggestions sa mga problems that I have encountered in life. Ika nga nila, they know best about us, the new generations. Kung kaya naman as a tribute, magpapasalamat ako sa kanila for giving me my father and mother as the most greatest gifts I'd ever had in my whole life. Thank you po talaga ng sobra-sobra!

Si Mharvin at ang kanyang advices

I must say magiging rattle time na naman ang panahon ito para sa akin dahil sa kabobohan ko sa MIDTERM EXAMS ko. Kasi naman di ako siguro naging focus sa aking pag-aaral lately. Andami ko naman kasing pinagkakaabalahan na mga pangyayari. Kung kaya ganito ako ngayon, sobrang maraming tanong sa sarili ko especially in studies, sexuality, emotional aspect, halos lahat lahat nalang talaga. Ewan ko ba but luckily I got the chance to have a textmate like Mharvin. Actually, di pa naman kami talaga nagkikita in person, pero napapalapit na talaga yata ako sa kanya, siguro, I've realized a lot of things sa kanya through our conversation last Friday lang. Well, first time siguro na nangyari sa akin na magka 1 on 1 pakikipagkwentuhan about myself, realizations, ganun. Thankful nga ako at least somehow natuldukan na ang mga issues na bumabagabag sa sarili ko. Akala ko nga wala ng mga tao at my age na makakaintindi sa mga pinagdadaanan ko. Medyo hindi kasi open minded ang mga tao dito sa aming probinsya. Kumbaga, "First impression, last.", and thankful ako na hindi ako napadaig sa ganitong quote. Kaya lang hindi ko na siya siguro madidistorbo kasi sabi niya mayroon na siyang GF. At sa ganoong sitwasyon, nawalan ako ng pagkakataon, gusto ko pa naman siya. Hehe. Mahirap na baka may masira pang mga relasyon. Kaya medyo konting off limits na ako talaga sa kanya. Sayang pero I know magiging friends kami at magkikita kami in the future, I'm still just hoping for the best. Sana nga. Sigh. . .

SK AT BARANGAY ELECTIONS

I must admit, when it comes to the eagerness of a Filipino eh walang wala talaga kung ikukumpara mo sa ibang lahi. Kung kaya naman eh naging late na ang SK at Barangay Elections namin dito sa bayan. Kasi naman noong Lunes ay balita ko hindi pa nakaabot yun mga ELECTION PARAPHERNALIAS na kailangan dalhin sa amin, dahilan kung bakit hindi natuloy ang election. Sabi nga ng election officer ng COMELEC eh ready na sila to officiate the elections. Wow! Nakakabilib talaga ang efficiency nila, kaabang-abang. Ang mga ballot boxes nga eh hindi nila mairecycle at tinambak lamang sa kanilang bodega. At tapos sasabihin na ready na sila? Mula noon hanggang ngayon eh ganyan talaga sila, kelan pa kaya babago ang Pilipinas sa mga ganitong sitwasyon? Sana nga ay maagapan na ang lahat ng mga ito.
Anyways, pauwi na ako ng bahay, MIDTERM exams pa naman namin ngayon. Sige aral po muna ako, ingat po kayo lahat.

Tinatamad na naman yata ako

Sadyang napakastressful week na talaga ang linggo na ito para sa akin. Kasi naman medyo busy talaga ako palagi. Grabe naman kasi ang mga sunud-sunod na mga pangyayari kung kaya naman eh as usual stressful naman ako ulit. Lately naman kasi pinapagod konalng sarili ko para mawala yung kalungkutan ko kasi naman ganoon naman talaga eh. Dito ko nalang nga binubuhos ng lahat ng nararamdaman ko para at least may mapagsasalitaan ko ang mga pangyayari sa buhay ko. Siguro nga I missed being loved by someone, pero I don't know, wala na sigurong magmamahal sa akin. Pilit nga ako naghahanap pero parang wala talaga. Sayang. Sana nga ay meron pa.

Just a THOUGHT, or maybe just a REALITY

Since Masskara Festival naman talaga ngayon eh, marami na talagang tao. And to think meron pa kaming kiosko na nagsisilbing income generating fund sana namin sa aming fieldtrip. Pero all I know is that ganyan talaga kahirap ngayon, walang tao kasi ang pumupunta sa kiosko naming. . .kakalungkot ngang isipin.
Well anyways, grabe talaga ang issue ng child labor ngayon anu po? Akalain niyo po kasi yung batang may edad 4 or 5 years old na naglalako ng mga chichirya. Mukha siya kasing pagod at hindi na niya matitiis ang mga pangyayari. Kawawa naman talaga ang bata, ang sana'y itutulog niya eh gagawin pa siyang isang manininda.
Ganyan na ba talaga ang buhay ngayon? Puro nalang pasakit at paghihirap ang mararanasan habang bata pa siya? Naging listo ba ang gobyerno sa mga pangyayaring ito?
Sana naman maging aral na ito sa lahat at maiwasang ang mga ito. Kawawa naman ang mga bata. Was it a thought? Or just a reality?

FOR MASSKARA FESTIVAL THIS OCTOBER IN BACOLOD CITY

Hay na naman,it's fiesta time na naman sa City of Smiles, Bacolod City. As of now they are celebrating the MASSKARA festival. Well,grabe naman talaga ang mga tao na dumadayo dito sa Festival na ito. It displays its vibrant and festive mood during the celebration with the use of colorful mask created by designers and costumes intricately woven to suit for thefestivity. Ako nga eh napapahook sa mga pangyayaring ito. Kung kaya naman sumali ako sa 14th ABS CBN Mask Making Competition dito sa Bacolod. I'm having two entries,kulay pink (ENTRY 24) at kulay gold (ENTRY 30). Heto po ang kopya ng mask na ginawa ko this year. Enjoy!

OUTDATED na yata ako sa BLOGGING

Marami na talaga akong napalampas na mga pagkakataon kung saan parang di ko na yata magblog. As usual busy for now kasi MASSKARA FESTIVAL ngayon dito sa amin kung kaya naman eh busy-busyhan na ulit ako. Andami na kasing nangyari sa buhay ko na hindi talaga marerecall ko sapagkat marami akong pinagkakaabalahan. Kung kaya naman marami na ang mga nawawala sa akin, especially sa LOVELIFE. As in, wala na alaga akong nararamdaman ngayon. Ewan ko nga ba kung bakit pero ganyan naman talaga ang buhay. Natatandaan niyo c ED? Ung dati kong karelasyon? Walang-wala na talaga kami, only that nasasayangan lang ako sa nagawa ko para sa kanya. Nakakapanghinayang nga eh, siya kasi naglive-in na sa kapartner ya, sci ng cousins niya wala na talagang chance, sayang talaga ang mga panahong iginugol sa kanya, wala talaga as in. Nauwi lang sa wala ang lahat. How sad! Pero medyo tanggap ko naman ang mga pagkakataon, ganyan nga talaga siguro pag hindi para sa iyo, hindi magiging kayo sa huli. Sana in the future, makakahanap na ako ng one true love before I get engage with someone else. Hindi panaman siguro ang tamang pagkakataon, just need the right time and the right person para sa akin, di ba? Tama! Well update nalang ako po dito sa mga nangyayari sa akin, sa mga makakabasa nito, all I can say is SINGLE talaga ako ngayon, hahaha! At tama talaga yan.!

New blog for this month

Hay, nako! Ngayon po talaga hindi na akong masyado makakapagblog ng todo-todo, kasi naman eh andami konamang trabaho ngayon sa school. First things first! Anyways, I just want to CONGRATULATE MYSELF for winning the FIRST-EVER INTERSCHOOL DEBATE. Haha, kung di naman loko-loko na icongratulate sarili ko. Ganyan nga siguro ang reward ko for this break up. I had moved on siguro kasi nalilimutan konaman siya. Hehe, good for me, new life ika nga.
And I'm so happy na talaga kasi nabunutan na ako ng ngipin, thanks to my dentist, next week cleaning time! Er well, andami talagang problema, but nasurpass konaman lahat, because of my capability.
Pero I'm bothered for my MASK ENTRIES this October for the mask making, dalawa kasi ginawa ko at medyo di pa matapos-tapos because busy ako. I'd wish, matapos na ang lahat at manalo. Sayang kasi eh, haha. In the next few days, ipopost ko dito yung igagawa ko. Judge for yourself. Hope I'll win na this year.
Andami konamang naikwento ngayon, hehe. Next time ulit mga solitudeans, stay tune for my updates sa sarili ko. Ingat po.

It's quite INSULTING na talaga

Ang mga nangyayari talaga sa aki ngayon ay sadyang hindi ko ineexpect. I never thought life would be the same with these "STUPID PEOPLE". Hindi na nila kasi dinideliberate sa kanilang sarili ang mga bagay-bagay na kung minsan ay nakakasakit na pala sa kapwa nila. INSULTING ika nga ng nakararami. I'm not used with that type of atmosphere na puro na lang sa sarili nila ay happy-go-lucky type.I must admit, may pagkahappy-go-lucky person naman ako partly,but not on the fact na akala na lang nila ay kasiyahan na lang ang ginagawa.Nakakainis talagang pakinggan ang mga nonsense na bagay. Kung kaya naman sana hiling ko sa kanila, kahit konting RESPETO para sa akin ang kanilang pinaggagawa.Parang paiiyakin nalang nila ako sa gitna ng kalsada at pagtawanan ako dahil umiyak ako. How I'd wish naman po sana eh matapos na itong lahat-lahat. Nakababa na talaga ng moral ko. Hindi na yata ito tama.Sana naman someone would advice me what to do para sa pansariling kabutihan.

REALITIES IN MY LIFE (08/09/2010,11:15p.m.)

Late ko napo itong naiblog kasi medyo busy talaga ako. Well here's something that you should know more about me.Sana nga naman eh maraming makakarelate sa mga pangyayari kong ito.

Sabi nga nila, things will never be the same again. But as for me, totoo talaga iyon. Ang mga tao talaga ngayon, hindi mo na malalaman kung mapapagkatiwalaan pa ba sila o hindi. Saying pa naman ang mgapagkakataon kung saan gumugol ka sa kanila ng panahon para mapalapit ang iyong kalooban sa kanila.

It was though unfair talaga ang mga nangyayari sa buhay kong ito. Ika nga nila, dapat mayroong equilibrium para magkaroon ng isang matiwasay na buhay. But it was never true in reality. Hindi mo talaga maikaila na may mga tao talaga na kahit yung tipong “happy-go-lucky” sila sa lahat ng bagay, eh nabibiyayaan pa sila ng mga gusto nilang makamit sa buhay.

Ako naman, heto sa isang tabi ay tilang naghahanap ng pagkakataon na makahanap ng mga tunay na kaibigan na sa bandang huli ay matutulungan nila ako. Hindi naman ako naghahanap ng bagay na materialistic, pero ang sa akin lang ay magkaroon sana ako ng mga karamay sa panahon ng pag-aalinliangan.

Inaamin ko, maraming beses na akong nabigo sa relasyon. Hindi dahil sa nagbitiwa ako, kung ako ang kanilang pinababayaan sa tabi kapag makahanap na sila ng maipapalit sa akin. Ang sakit isipin di ba? Halos lahat na lamang sila. Hindi konga malaman ang kadahilanan ngunit, sa aking pagsusuri ay siguro, binibigay ko na ang lahat-lahat sa kanila at sa puntong di na nila maisusukli yung pagmamahal na ibibigay ko ay mawawala na lang sila na parang bula. Napakasakit talagang isipin. Alam ninyo sa tuwing mararanasan ko ang mga ito, iniiyak ko na lang ang lahat, wala na kasi akong mapagsabihan. O di naman kaya isusulat ko nalang sa blog kong ito. I know maraming hindi siguro makakarelate sa mga pangyayari kong ito sa buhay, pero paraan ko na lang ito para ibuhos ang lahat ng hinanakit ko sa blog kong ito. Marahil, it’s the primary purpose of the blog, to share one’s experiences to all the people kung kaya ginawa ko ito.

I hope someday pagtapos na ng aking pag-aaral at makahanap ng trabaho, someone would manage to care for me at makahanap na rin ako ng tunay na mga kaibigang masasabihan mo ng pansariling hinanaing. Hai, ang sakit talaga ng buhay kong ito. Wala pa naming inspirasyon ngayon...

Short to a "no-no"

I'm completely a "no-no". After all sino ba naman ako para maghusga sa kanila, di ba? Akala ko marami ang nakakaintindi sa akin pero what's their point in keeping me insulted all over again? To think na hindi ko nga sila pinapansin. It was unfair for me. Sana, one day, I could find friends whom I could rely and trust them. 09396250982

PICTORIALS FOR YEARBOOK

Nakakalurky talaga ang mga happenings kanina during our pictorial for the yearbook. Eh kasi naman, napakaoutlandish ng mga outfits na ginamit nila, to think that we are engineering students, eh parang that time medyo seryoso mode nga sila. Nakakaimpress talaga sila. And I'm proud of them being head of the class lagi. Pero still, there are flaws talaga na nangyayari.
Graduate na talaga ako this 2011, sa wakas the final wait is over. One of my long-term goals sa buhay eh matatapos na talaga. Salamat naman. But well for the pictorial, it was indeed an lifetime experience na hindi na talaga mauulit pa. Emo mode na naman ako ulit? Bakit kaya? Abangan...

In LOVE na Yata ako sa kanya

Hay, biktima talaga ako lagi ng "love at first sight" o love at first night nga ba? Haha, natatandaan ko kasi yung EX kong si ED, pareho talaga sila ng profile ni Martin kaya ayon, ang gwapo niya kasi talaga. Kaya lang mas payat ng kaunti si Martin kay Ed. Pero as a whole, medyo may pagkahawig talaga. Gusto ko sana siyang maging LOVER, kaso ang daming hesitations sa ulo ko. Kasi naman at the first place, ang bilis ko talagang mainlove sa sobrang in love eh medyo sasaktan ko naman damdamin ko for that simple reason, that is to love someone else whose not worth enough of the love I give for that specific person. Inuubos ko kasi ang lahat-lahat ng nasa akin at hindi ko na tinitira ang iba, kaya ganoon nga. Wish ko lang naman gaya ng ibang naghahanap diyan, that I could really find the right person who will accept me as who I am. Hay, naiyak naman ako, well life's full of surprise ika nga nila. Kaya I'll just expect nalang the unexpected to happen. Sige po sleep na muna ako goodnight dear solitudeans!

Si Martin at ang Aquaintance Party

Time to chill! After a stressful week eh sadyang nakakapagod talaga. Pero ayos lang naman yun, meron namang aquaintance party para makakapagrelease ng pagod na dinadama ko. Kung kaya naman andito aq ngayon sa tabi, tahimik lang naman ako at walang magawa, eto medyo pagod na talaga. Kaya lang may natatandaan na naman ako, may kaklase akong kasama na guy kung saan kapareho talaga ng figure niya yung EX kung si ED. Magkapareho talaga as in, kung kaya naman eh medyo sayang, gusto kopanaman siya, hehehe. I'm tryin to flirt with him, kaya lang para ayaw yata. As usual talo na naman ako sa mga babae, kaya wala. Sana matikman ko siya mamaya. Hahahaha! Chill guys!

PHILOFEVER

Indeed, tapos na talaga ang Midterm Exams namin and yet I still had this little ailment, ang the so-called "PHILOFEVER". Nakakainis talagang isipin na bukod sa napakanda talaga ng SUBJECT eh maiirita ka pa talaga sa kanyang mga pinagsasabi. Ika nga niya, "CHALLENGE" lang daw ang lahat ng ito sapagkat ganyan talaga ang school. Hello! Limang taon na kaya ako nakapag-aral ng kolehiyo at lahat ng challenges talaga ang aking nararanasan it was indeed nice talaga. As in! Hay, paano na talaga ako makakarecover sa ailment na ito? I should really strive hard naman talaga all over again. Well, some things needs to sacrifice para mapunan ang lahat ng mga kakulangan. And I must say siguro, for a while, I'll stop blogging? Hehehe, di naman po siguro, it's just that I should really minimize what's in with me and maximize yung mga important things to have equilibrium di ba? Well Philosophy has indeed a great challenge, and I must cope up with it.

MIDTERM EXAMS na namin!

Ang bilis talaga ng panahon, akalain mo, medyo kakasimula lang naman talaga ng aming klase at ngayon, MIDTERM exams na namin. I can't help myself but ipressure na naman talaga self ko sa pag-aaral. Kakayanin ko na talaga ito. Not just for myself pero sa aking family. Okay lang naman talaga yun it's already a routine para sa akin na magreview ng mga lessons. And most of all ask guidance for God na tulungan ako. Kakayanin ko talaga ito! Aja!

Di na talaga ako makakatulog

Nang dahil sa SMARTBRO at GLOBE BROADBAND, parang uubusin ko na lang talaga sa kakasurf dito sa internet ngayon. Noong summer time kasi eh nagkaroon na ako ng pagkakataon para makatulog ng bandang 12 midnight kung kaya naman siguro ay medyo nasanay na at eto ako ngayon. Pero okay lang naman iyon sapagkat dapat masanay na ako sa mga ganitong bagay. Well, andami talagang issues sa ulo ko na hindi ko mairesolusyonan kaagad. Sana naman matapos na ito para magin matiwasay na lagi ang pagtulog ko.

I'm being NOCTURNAL na talaga

Waah! Grabe naman ang feeling na ito. It felt like na gusto ko nang matulog pero parang ayaw pa ng katawan ko. Bakit kaya? Kakainis naman ng feeling na ito. Minabuti ko na lang talaga ngayon nga itulog na lang ang lahat-lahat na ito. Medyo nakakastress na talaga ang feeling kong ito but i doubt kung makakatulog pa ako. Ganyan naman talaga siguro kapag NOCTURNAL ka na ano? Sige matulog na lang po ako muna dito before I get bored na. Gud mornight po sa lahat ng mga solitudeans.

Ang lungkot ko naman

Bakit ba minsan sa iyong buhay may mga pagkakataon kung saan nararamdaman mo ang todo-todong kalungkutan. Yung tipong parang nadedegrade na ang iyong katauhan? Bakit ba ganun? Sobrang lungkot ko talaga ngayon. Siguro nga, sa mga previous experiences ko, pero ang sakit-sakit talaga. Parang iiyak nalang ako sa tabi na hindi malalaman ang kadahilanan. Pinapasaya ko na lang nga yung sarili ko, pero kulang yata, di ko alam kung ano. Lovelife ulit siguro? Di ko maintindihan ba't ganito. Sana maging masaya na ako ngayon.

First Friday today to wait my Mama in church

My first friday po talaga has been a tradition sa akin simula noong maging isang college student ako. I went to church early in the morning talaga para magbisita and probably pray for all the blessings and asking for forgiveness sa mga kasalanang ginawa ko. Parang hindi po kayong makapaniwala na ganoon akong tao which is true po talaga. Andami na kasing mga problems na naencounter ko sa buong 21years ko dito sa mundo and yet kung minsan nga sinasabi ko na I should give up pero I always ask for guidance na sana malalampasan kong itong aking pinagdadaanan. Sa awa ng Diyos eh kinaya ko naman po ang lahat at patuloy ko talagang kakayanin ang lahat ng pinagdadaanan ko. I owe everything to Him. Kaya through mobile blogging eh maishare ko po sa inyo mga experiences ko. Tsaka pampapatay ng oras lang kasi ito ngayon dahil hinihintay ko po si Mama ko kasi may pupuntahan kami eh. Kaya sige po ingat kayo mga solitudeans, have a blessed Friday sa inyong lahat. Ingat po kayo lagi.

Wala na lang klase lagi

Hay, simulang-simula nga naman ng buwan eh wala na naman klase. Boring na talaga ang buhay ngayon sa skul. Well, opinyon ko lang yun and I'm pretty sure wala talagang mag-ooppose sa pinagsasabi ko. It's just a simple perception pero most of us talaga eh ganyan ang pagkakaintindi.
As for me, it's how you handle yourself talaga with every single happening sa iyo. It might be sarcastic, but it's worth it naman kapag ginagawa niyo ang mga ito. Patience kung baga. But on the brighter side naman, para ito sa aring pansariling kapakanan. Ayos po ba?

I love BLUE!

Mula talaga pagkabata ay nakahiligan ko na talaga ang kulay "BLUE". Halos lahat ng aking mga bagay na mayroong sentimental value ay puro blue. Blue kasi, as far as I know symbolizes "PEACE OF MIND" (tama ba ako?). Napakacool talaga pag kulay asul. Kung kaya naman sa bagong palit kong template sa aking blog na kulay blue, eh sana magugustuhan niyo ito at magkaroon kayo sana ng peace of mind habang binabasa yung blog kong ito. ENJOY! Wala na kasing load sa SMARTBRO kaya minamadali ko na lang ito, sa uulitin muli dear solitudeans!

Wala na namang klase dahil araw ni NOYBI?

Hay, ngayong linggo siguron ang isa sa mga pinakamatahimik kong linggo sa school. Akalain ba naman ninyo nga lagi na lang walang pasok dahil andaming special activities na nagaganap sa ating bansa. Maya - maya siguro ay magsisimula na ang inauguration ni President at Vice president Elect Ninoy Aquino at Jejomar Binay. Mga matatagal na mukha sa pulitika na medyo may pagkaseryoso sa larangan nito.
Hudyat na ba ito ng bonggang-bonggang pagbabago? O di naman kaya hudyat ng panibagong pagbabago sa kahirapan? Sana naman magiging maunlad na ang bayan natin at maikukumpara sa mga ibang mauunlad na bansa sa Asya. I know for the fact na si Binay talaga ang nakapagpaunlad ng Makati sapagkat halos lahat ng tao doon ay may benipisyo. Sana nga sa kanyang pag-upo ay matutupad niya ang kanyang layuning "Ganito na sa Makati, ganito sana sa buong bansa?" Sana nga ano. Si Noynoy naman ay hindi pa ang halalan ay sunod-sunod na batikos ang pinaparatang sa kanya. Wish ko lang, mapapanindigan niya na nangangakong hindi mangungurakot sa buong termino bilang Pangulo ng Pilipinas. Let's wait for that.

I could still remember anything

My life has been tormented with lovelife at the time I fell in love with the one that I want. Myself has been prisoned towards our relationship. I never cared for anyone. I always put myself to priorities with the one I love most. I almost feel weak everytime he feels uncomfortable to me. He was the love of my life.
Why would I always trust him? After all the times I had given to him? After all the sacrifices I had made for him? With all these, he never had generosity for the love I gave to him. After all who am I to expect the return of love? A man is always pretentious for everything. Expecting too much would hurt you a lot. As I would reminisce every single bit of experience I had for him, I am no confident anymore. To love, that is...

The Irony of my Life

Kani-kanina lamang mga bandang 8:30pm ng gabi eh medyo may kahihiyan na namang nangyari sa akin. Kasi naman po yung mga stupid boardmates ko kinakantiyawan ako o pinaparinggan na bakla2x raw ako. Hindi naman po ako bakla, bisexual ako. Di ko kasi alam kung ano talaga ako. I do have kasi affection on both sexes kaya naging bi ako.
Ganoon kasi yung irony ngayon sa mga tao: yung tipong pinapakialaman ka na hindi mo naman sila pinapansin. Ganyan na ba talaga ang buhay ngayon? Kung minsan kasi sobra2x na nakakadegrading. I find it insulting for a fact that he doesn't know the real you yet they continued making yourself a joker stuff. Buti lang naman po medyo maintindihin ako sa mga tao di kasi ako marunong magalit sa tao kaya feeling nila maaasar na lang ako nila lagi.
Sobrang lungkot ko nga, walang lovelife tahimik lang sa buhay, ayon masyadong busy-busyhan sa mga chores para lang mapasaya ang sarili.
I wish I could find a person whom can I trust with, someone who understands me. Kaya hanap textmate na maging lover ko? Haha, straight na gwapo sana. Wala lang, gusto ko lang may maaalaga ang magmamahal sa akin ng totoo na walang kapalit. Magpakilala lang kayo sakin via text (09396250982) o magcomment dito, gusto ko sanang maranasan kung paano ba ang feeling na minamahal ka ng lover mo ng totoo at makakahintay sa tamang panahon, yung hug at kiss na hindi plastic. Sana makahanap ako ng isa. Hay, tuloy naiyak ako. Kasi sa mga nakarelasyon ko, lahat na lang sila hindi maiintindihan at makakahintay sa akin. Ang lungkot talaga ng buhay ko. Gudnyt po mga solitudeans, itutulog ko nalang to para at least bukas, baka mawala pa ang nararamdaman kong sobrang traumatic. Iyak na ako.

SEX IS LIFE

Ganyan naman talaga kapag napaka active ng sex life mo eh siguradong masisiyahan ka. Such as me, eto tila hindi na yata makatulog para lang makapaginternet searching for porn sites. napakagrabe na talaga ng impluwensya ng net sa sex. Lahat na lang na pwedeng maipopost na kalibugan hangga't sa maaari eh, ilalagay talaga. Tuloy ang dami na talaga ng incidences ng sex kaya ganoon. It's hard to take but it is simply the reality. I hope matatapos na ang lahat na ito, or maybe trim down nalang di po ba?

Ang tao nga naman pagnagmamadali

T.G.I.F (Thank God It's Friday) nga naman ngayon and I'm sure marami sa atin ang umuuwi ng mga bahay-bahayan. Pretty sure, I'm one of this people and it's quite obvious na tambakan na naman ng mga sasakyan ang mga kalsada, kung kaya naman maraming nagkakadisgrasya or let us say in a more optimistic manner, ang dami talagang tao ang umuuwi sa bahay! Haha, dito nga sa sinasakyan ko ngayon eh medyo nagkakaugaga na sa bus para lang di magabi ng uwi. Well, it's already a bit of a tradition ng mga Pinoy: ang pagiging masigasig sa pagsakay sa bus o jeep para lg makauwi. Hehe ayos ba yun? Well ganyan po talaga ang buhay, one needs to sacrifice to achieve goals in life. Sige po ingat sa biyahe lagi.

Sitting by in the corner

Medyo nakakalungkot tingnan ako dito ngayon sa tabi-tabi lang naghihintay ng pagkakataon para makapasok sa classroom. Nakalock kasi kaya ayon. Hehe, well enough for that, I'm not being an EMO anymore dahil I partly moved on. Kung kaya happy ako. At least di ba, I'm making myself in equilibrium.
But something happened talaga kagabi that's really annoying. I had this texmate na medyo kakairita. Gay siya sa taga-taguig, at nakakainis talaga dahil akalain mo ba naman na medyo feeling niya ay kami na literally at nagseselos kapag hindi makapagreply agad. Well, in the first place naman ay hindi naging kami textmate ko lang siya and I know for myself sure enough na talaga naman na hindi magiging kami dahil ayaw ko na magkarelasyon ulit sapagkat heartbroken na lang ako lagi at ayoko muna. Mahirap. I know for sure na when the right time comes, malalaman niya ang pinaggagawa niya. Kung may mali man akong ginawa o may nasabi man, pagpasensiyahan muna. Sorry, I'm just being honest, gusto ko lang na magiging seryosa sa mga bagay bagay at tumahimik na lang.

Isang napakaLIBOG na gabi

Haha i really feel horny talaga ngayon after seeing some video blogs medyo tempting po talaga kaya ayon. Natuluyan na hahahaha! Okay lang yun at least making myself fun during the rainy seasons. Wala na talaga kasing makakapitan. Life is indeed boring without love pero ayos lang naman dahil may mga pamparaos libog. hehehe. Siya nga pala pakaabangan niyo po yung mga short stories na ipopost ko that relates to love and life. Mahilig kasi akong magsulat kaya po pakaabangan niyo po yan. It's either written in Tagalog o English depende sa mood ko. Pero kung may isusuggest kayo I'm open for it. Sige po yan lang muna for now! Ingat dear solitudeans!

Pamaypay sa Tag-ulan

Opo! Tama talaga ang hinala niyo na gumagamit ako ng pamaypay ngayong tag-ulan. I'm happy to say na nagsimula na talaga ang rainy season. In fact, umaambon na lagi tuwing hapon dahil ayon sa PAG-ASA ay uulan na talaga ngayong kapanahunan. In fact sabi daw nila, magkakaroon ng La Niña? Tama ba? Sana naman po hindi na naman itong magiging paraan ng isang marahas na kalamidad. Kung matatandaan niyo po kasi before, naantala tayo ng bagyong Ondoy. Huwag naman sanang marapatin na maulit ito sapagkat makakapinsala ito sa buhay ng bawat Pilipino. But for now, pamaypay muna ang katapat sa mainit na gabi bago matulog. Wla kasing electric fan dito sa room namin, papalitan na ng bago. Yehey! Di na talaga ako papawisan nito sa pagpalit ng bagong electric fan. Konting tiis lang at ayos na! Ingat po.

It's OVER

Tinapos ko na talaga ang lahat sa amin, it's hard to accept but that's the reality. And one thing is for sure talaga na common sa lahat ng minamahal ko: It's the fact that I had love more than myself but they never return even a single bit of consideration that they're hurting me that much, how ironic! Minsan naiinis ako sa sarili ko why I love so much na wala nang natitira sa akin. Ganyan naman talaga siguro ang tadhana sa akin. Sana wish ko lang, the next time I would love again, eh mapapantayan niya ang oras at pagmamahal na maibibigay ko para sa kanya.

ÜBER sa Canvassing

Hanggang ngayon pa naman eh di matapos ang pagcanvass ng CoC's for the office of Presidency and Vice Presidency, it was that kainis na talaga. Ginawa ngang automated ang election para mapabilis ang eleksyon pero anong nangyari? Naimano mano ulit ang pagboboto dahil it was unreliable and showed anomalies na di talaga malaman kung ano. Kasi once mabukas ang isang CoC, kapag nalaman na nagka-anomalya eh agad-agad kinukwestyon ang kanyang validity na minsan ay umaabot ng 2 oras. It's time consuming talaga na maiirita na ang mga nasa Kongreso. Hiling ko lang po sana eh matapos na itong "MANUAL CANVASSING" para sa kapakanan at ikabubuti ng lahat ng mamayang Pilipino.

Di ko na siya kaya, Taksil!

After the reconciliation thing na ginawa ya sa akin, kanina lamang ay nagtext ung EX daw niya na si JHON na sinosoli niya na daw si ED sa akin. Pagkatext niya noon, I feel insulted dahil parang ako pa ang ginawang "bank" na parang dinedeposit si ED at pagkatapos eh babalikan for withdraw. Me ganun? Tapos sabi ni ED nasira daw yung CP niya, at pagkatapos noon Jhon texted me mayroon pa daw. Hay tapos ang dami2x niyang textmate na feeling ko eh pinapaabuso niya yung katawan niya for pleasure. Taksil di ba? After all na naging honest ako yung pala ang time na tataksilin na naman ako! Kakainis na talaga. Bahala na siya sa buhay niya. Sana 'wag kayong maging ganun, dahil nakakasakit ng feelings ng iba. Konsiensya nalang niya ang hahatol sa lahat ng ginawa niya sa akin.

Balik Eskwela, Balik Penitensya

School time na naman ulit, and indeed students are excited na. Parami na ang naglast minute shopping sa school supplies at mga uniforms. Pero kami as early as MAY 31, nagsimula na kaming magklase. Sobrang excited talaga ang mga professors namin, nagquiz na nga yung isa naming prof. Okay lang naman po yun, dahil last year na ako sa school. Yehey! At last, gagraduate na ako! Yung mga sakripisyo ko at ni mama at papa matatapos na. It's a great achievement sa akin talaga sapagkat after almost 18 years na pag-aaral, tatapos na ako. I also owe this thing sa dalawa kong tita na nagtulong din sa pagtatapos kong ito. Isang taong tensyon at sakripisyo at mapapawi na ang lahat ng pinaghirapan namin lahat.

POINT OF REJECTION

"There are times pala when people tried to judge someone so weird that they came to a point of rejecting them."
Ganyan kasi nangyari sa amin ni ED lately, kasi naman, he was trying to choose between me and his new lover named john. Di na kasi ako pumupunta sa kanyang bahay for some reasons katulad na lamang na walang pera at ganun2x, pero I'm still faithful with him po, wala na nga akong textmate nung time na naging kami. Kaya lamang para yatang mas matimbang yung isa sa kanya for the fact na ayon, lagi nalang si john pumupunta sa kanya. Kay naging sila at pinabayaan ako kung di lang ako nkapagpalit ng simcard di ko nalaman na may iba na pala siya. Kung kaya naging sila until such time na narealize ya ang mga simpleng bagay. Na pinagtitripan siya ng kanyang lover to the extent na nanghingi pa sa kaibigan ng sana'y EX ko ng number. Ayon nagalit siya at nagsumbong sa akin. Sabi niya daw mabuti pa ako at mahihintay pa siya. Anu naman kayang mangyayari pagkatapos nito? Sana ay maging seryosn na sa akin. Ayoko na kasing masaktan muli.

J€J€M0N Kh@ V@!-! ?

One time, may nagtext sa akin na hindi ko talaga maintindihan, yung tipong mayroong mga special characters na pinagtagpi-tagpi para maging isang word, phrase o sentence. Ayon pala isang text na JEJEMON na type.
Quite alarming na talaga ang JEJEMON FEVER ngayon. Kahit ang DepEd eh naaalarma na sa mga nangyayari kung kaya naman ay minabuti na ipasugpo na ang lahat ng kinakailangan para matapos na ito. Kasi naman sa pamamagitan ng paggamit ng Jejemon para yatang pinapupurol nila ang kanilang grammar ang spelling skills, kung kaya naman nakakasama sa study habits nito. Ngayon nga ay mayroon nang mga tumutuligsa sa mga Jejemon na tinatawag na JEJEBUSTERS. Sila daw ang tumutulong para matapos na itong Jejemon Fever.

On the contrary, sabi ng mga nagJEJEJEMON, it's a way of expressing themselves by texting. Di naman daw nila dinadala ang kanilang ginagawa sa kanilang paaralan.
For me, as long as wala silang nasasaktan, at kung ano man ang dapat nilang gawin na makakabuti for them, it's their choice basta't wala silang masasaktan o masisira. Kung kaya naman, ang tanong ko: J€J€M0N Kh@ V@!-! ?

WowoROBIN?

Lately nga ay nagkaroon ng iringan between Kapamilya noontime host Willie Revillame at Columnist-host Jobert Sucaldito sa mga ibinabatong tsismis niya kay Willie. Kung kaya naman si Willie ay nagkaroon ng confrontation in TV. Kaya naman medyo nagkawatak-watak na ang show ng Wowowee. Buti na lang andyan si Robin Padilla as guest co-host. Although average lang naman ang istilo ng hosting ni Binoy eh kahit papaano ay napasaya nito ang show. Grabe naman talaga si Willie, konting chismis lang eh ganoon naman ang reaction. Sana naman po ay matapos na ang pangyayaring ito at mawala na ang bangayan sa Kapamilya Network.

Automated o Mano-mano?

The recent May 10 elections is indeed a disaster. Grabe naman talaga ang controversies behind these things, kasi naman po automated nga naman eh nadadaya pa! How ironic our country would be! I feel infested sa mga nangyayari ngayon. Kasi naman di pa natatapos ang mga pagpoproklama ng Presidente at Bise Presidente. At to think na marami pa ang naglalabasang anomaliya sa eleksyon. Di ko na talaga maalam kung paano matatapos ang lahat ng ito. Sana naman matapos na ito ang lahat. It's for our own benefit pa naman ang ito di po ba? It's time to make a change for a better Philippines. At sana naman sa mga mailuklok sa pwesto, maunti-unti nilang ibabangon ang ekonomiya at kalidad ng buhay na dapat nating tatahakin.

New blogs

Pagpasensiyahan niyo na po eh lately lang talaga di na ako nakakapagblog dahil sa mga di kanais-nais na pangyayari sa lovelife ko. Well anyways, enough for that. I'll be including new blogs ngayon. Hope you would appreciate it. Thanks. Stay put lang po.

New blogs

Pagpasensiyahan niyo na po eh lately lang talaga di na ako nakakapagblog dahil sa mga di kanais-nais na pangyayari sa lovelife ko. Well anyways, enough for that. I'll be including new blogs ngayon. Hope you would appreciate it. Thanks. Stay put lang po.

Ang INIT!

Wah! Kanina pa bandang 4pm nang magsimulang magblack-out dito sa amin, hanggang ba ngayon eh black-out pa din? Hay, wrong timing naman talaga yata yun ba namang sa gabi pa na sobrang init dun pa magblack-out. Ewan ko ba, nakulang naman yata siguro ngayon yung supply ng kuryente dito sa amin. Buti lang naman maraming pamaypay dito sa bahay, medyo grabe lang talaga yung epekto ng climate change dito sa mundo, as in nagtalaga ng napasignificant phenomena na nangyari sa kasaysayan. Ang init naman talaga, grabe na akong painumin ng tubig, sa pagtantiya ko yata, higit kumulang sa 2 liters ng tubig ang nainum ko araw-araw. Ang init talaga. Sana pagkatapos ng blog ko na ito ay magkakauryente na. (Note: Hindi BROWN-OUT ang ginamit kong term dahil ayon sa English Professor ko, gawa-gawa lang daw ng mga Pilipino ang BROWN-OUT. The right term would be BLACK-OUT, gets niyo? = p )

Babalik pa ba siya sa akin?

Lately naman po I've been depressed sa mga nangyayari kung kaya naman eh naging balakid talaga mga future plans ko. But it seems yung ex ko eh nagbabalik yata sa akin. Ewan ko nga po ba kung bakit but it's like a daydream na naman ako, kaya ganoon. Tinatanong ko nga po kung paano na siya ng current niyang karelasyon, sabi niya ok lang naman daw. Tapos nagtataka pa ako na sinabihan pa ako na namiss daw ako. Totoo ba talaga? O sadyang binobola na naman ako ulit. Ang sa akin lang naman I kept my promise, as a sign of my loyalty and pagiging faithful sa kanya.
Magiging kami pa kaya ulit? Abangan. Jejeje

ABS-CBN HALALAN 2010 COVERAGE APRUB TALAGA!

Nasisiyahan talaga ako sa turn-out ng coverage ng ABS-CBN, talagang napakapresentable at one of the kind ang pagkakagawa ng kanilang reports through state of the art visuals. Nakakamangha po talaga, napakaupdated pa nila sa pagdedeliver ng results. They are indeed very much credible sa mga balita na ginagawa nila para sa public. Buti nalang despite those difficulties on the PCOS machines during mock elections. Ang ganda talaga ng turn-out ng election. Even if na maraming problems ang naeencounter during voting, it paved way panaman for the teachers to relax and wait for the final printing of the results. I'm hoping for the best of the outcome ng results ng 2010 elections.

Pre Board Review Mode

I'm such a busy person talaga this week. Kasi naman we're starting a preboard review sa school kaya ayon andami naman kaming ginagawa. Reviews intend to educate people at the same time adds up the data in stored sa ulo ko. Ang saya ko nga kasi marami akong natutunan, masaya ko po. At least di ko na masyado marerecall previous relationship sa aking "X". Sige po makikinig muna ako sa lecturer namin, hanggang sa muli.

Ang dami kong trabaho

Summer na nga at medyo it's time for me to rejuvenate. Eh kasi naman lately ang busy busy ko sa school, andami akong responsibilities na ginawa. Kaya ayon, I need to relax, yung todong-todo relax talaga. This would be my preparation for my 5th year. Graduating na eh kaya I need to strive hard to succeed and get high grades.
Kaya lang naman eh medyo naging busy ako sa bahay sa kakalinis nito pero ayos lang, it's a part of my exercises, di naman po talaga ako lumalabas ng bahay eh, tahimik lang naman ako dito kaya dapat eh I should do daily chores sa bahay. Kung kaya naman naging ultimate yayo ako dito. Hehe, ganun talaga, parang it's a way for me para mawala ang stress nararamdaman ko in my previous relationship. Sana nga I should overcome the stresses I had experienced.
In the next few days siguro ikukwentn konalang ang aking talambuhay at yung aking lovelife.
Sige po hanggang dito nalang muna kasi magrerelax muna ako. Hehe ingat po mga dear solitudeans.

Pinilit ko pero hindi kaya

Pinipilit ko siyang kalimutan, pero hindi ko kaya. Bakit kaya? Mahal ko nga ba talaga siya ng sobra2x? Hai, sana kahit wla na kmi ma-appreciate niya mga ginagawa ko para sa kanya. Mahal ko siya kasi. Sobra.

Pinupuyat ko na lang sarili ko

Hanggang ngayon I'm still on my hang-over sa love life. Kasi po naman, for the 2nd time, na hit na naman ako ulit. D na ako minahal ng tama eh. Ganoon na po ba kapraktikal ang mga tao ngayon. Pera pera na lang ba ang laro pag maghahanap ng minamahal mo? Ang sa akin lang naman po yung tama lang, sobra sobra na po ang pagmamahal na ibinigay sa kanya and despite of that, ginaganyan pa ako. Mas pinili yung isang buwan na kilala kaysa sa akin na mahigit 1 year na karelasyon.
His reason kasi, estudyante pa daw ako kung kaya di ako makapagmamahal ng ginagawa niya sa karelasyon niya ngayon. Kasi naman ang dami niyang hinihingi sa akin kung anu-ano na lang na di maitinag na kagamitan. Eh mahirap lang ako, tsaka estudyante. Wala akong magawa dun. In fact ako pa nga ang bumisto na nagkarelasyon, ayun tinawanan na lang ako at nagsorry, di kasi daw ako mapagmahal, masarap at kung anu-ano pa. Yung sa isa kasi maibibigay niya ang lahat eh paano yung sa akin? Wala daw mapapala, biru-biro lang daw ako.
Sana man lang sa buong relationship namin, he did realize everything I've done to him. Even just for a short time, I had love him so much, as I love and care for myself. I still love him. I hope he still cares for after all these times. Mahal na mahal ko talaga siya. Kung alam niyo lang lahat.

Maling akala na naman

Akala ko siya na ang magmamahal sa akin, ayun pala eh pababayaan niya naman ako ulit. Ba't ganun? Ano bang kasalanan ko? Ginawa ko naman ang lahat para maging masaya kaming dalawa pero iniwan niya din pala ako. Ang sakit, lagi na lang ganito, sinasaktan nalang ako nila palagi, walang magawa sa buhay nila, kundi saktan ang taong inosente. Naging honest naman ako, wala na nga akong kalaguyong iba. Kasi mahal ko siya sobra-sobra. Umiiyak na naman ako, sobrang stress, parang ang malas ko talaga sa love life. Ayoko ko na yatang magmahal, binibigay mo naman ang lahat tapos parang wala lang sa kanila.
Sana naman ay matauhan na siya sa kanyang pinaggagawa sa akin. Tinatakwil niya na ako.

Ang aking Buhayserye (PART 3)

It was not a coincidence for me to make this blog out of curiosity but ginawa ko po ito kasi naman me hinahanap akong tao. Yung taong napalapit sa akin ng matagal na panahon, kung kaya naman eh ginawa ko itong blog. Lovelife kasi ang dahilan, and I must admit here in public, I am bisexual, alam niyo naman po ito siguro di po ba? Hindi naman po ako halata, siguro I can define myself as being bisexual kasi po I do have passion for both sexes, Konti lang naman po ang nakakaalam kung anu po yung tunay kong pagkatao pero ganyan po talaga ako. Naging ganito po kasi ako dahik dati naman I'd fallen in love with the whom I wanted to be with forever. Most people call her as SUPERGIRL, kasi naman po siya yung tipo ng babae na sobrang athletic, in fact ngayong college niya ngayon ay isa siya sa mga varsity players. Maganda siya at may pagkalalaki ang attitude pero babae siya talaga. Ayon medyo nilagawan ko siya noong high school kaya lang ang daming suitors niya. Ganyan talaga siya kaganda, hehehe. Kaya ayon at 1st text text lang kami kaya lang one time sa sobrang likot kong magtext eh nagkaslip of the text ako, sayang nga eh, ayon nasabi ko na mahal ko na siya. D nakapagtext kung kaya eh para we're both intimidated with each other kasi sa ganoon experience, medyo nawala na ang thrill, nahihiya kasi kami sa isa't isa.
Mula noon eh kahit magboardmates kami, madalang lang ang pagkukwentuhan, yung tipong nag-iiwasan. Ganoon. After that incident parang I became infatuated sa kanya, ewan ko ba mahal ko siya siguro at eh lahat-lahat nalang eh pinakealaman ko na dahil mahal ko siya. One time nga eh sa sobrang kakulitan eh pinagsabihan ko siya sa text na alam ko yung crush niya kaya ayun nagalit sa akin.
Sige next time ulit mga fellow solitudeans ipagpapatuloy ko na po ito next time. Ingat po.

Black Saturday Realizations

Hello po, it's been so long na talaga literally na hindi na po ako nakapagblog dito sa blogsite ko, masyado naman kasing busy ako ngayon at patapos na yung klase namin.
Well, it's BLACK SATURDAY ngayon at sa pagkakaalam ko eh this is the time kung saan sila nina Mary at mga kasamahan ay pilit hinahanap si Jesus dahil may nakapagsabi na nawala ang kanyang katawan sa kanyang libingan. Ganoon po talaga kamahal ni Mary ang kanyang anak. Sa lahat ng sakripisyo na ginawa hindi lang niya pero ang lahat ng kanyang makakaya para mahanap ang kanyang natatanging anak.
Marahil masasabi natin na masyadong old school na ito kasi basing on my observations dito sa ating bansa, naging grounds for vacation na ang atin Lenten season, yung tipong di na natin pinapansin ang ganito. Sana naman po kahit sa munting panahon eh bigyang pugay natin at pasalamatan ang ginawa sa atin ng Poong Maykapal sa pagsasakripisyo niya para sa kaligtasan nating lahat.

Trying to PRETEND

Grabe, Lunes Santo na eh medyo may classes pa kami ngayon. Okay lang naman sana na wala kang ginagawa eh nagkakatambak2x na talaga ang mga gawain ko ngayon, medyo dagdag penitensya ko ngayon, kakainis ngang isipin pero wala tayong magagawa dyan, ganyan naman ang buhay school ko dito.
Alam niyo po sa buong buhay ko, I'm trying to pretend to be happy pero obvious naman talaga na malungkot ako ngayon kakainis ngang isipin pero ayon, I can't find myself true happiness, nalulungkot nalang ako lagi, kaya nga naging ganoon ang pangalan ng aking blog kasi it's indeed my personality. Sana naman ay maovercome ko na ito at mawala na itong nararamdaman ko.
Sige school mode kasi ako ngayon haha naglelecture pa kasi kami ngayon. Ingat po lahat kayo dyan. Stay safe and be cool.

Di na ako makakapagblog

Kakainis naman oh kasi naman eh andami na naming ginagawa ngayon, mas sobra pa sa pagpepenitensya yung ginagawa nami kung kaya naman eh medyo hindi ko na talaga maiupdate yung blog ko lagi. Well anyways, hanggang dito nalang muna ako, ingat po lagi. Update konalang in the next few days yung blog ko.

Ang Aking Buhayserye (Part 2)

Salamat naman at may medyong kaunting panahon lang ako para ipagpatuloy ang aking buhayserye kung kaya naman ay magsisimula ako sa paglaki ko mula elementary hanggang sa ngayon.
Naging masaya naman ang aking buhay iskul kasi naman naging aktibo naman ako sa mga maraming patimpalak sa school, like quiz bees, pagiging emcee sa mga programs, maging bida sa mga stage play, at iba pa na matitipuan kong gawin. Kinakaya ko naman talaga kasi ang lahat dahil gusto ko ito at masaya ako sa mga ginagawa ko. Kung kaya naman ay ang mama ko ay masyadong supportive sa lahat ng bagay. Naging matiwasay naman ang buhay ko dahil dati ay isang seaman si papa, isang radio operator. Si mama pa nga eh kinuha yung dalawa kong kapatid na babae sa unang asawa ni papa at pinaaral ni mama ang mga ito. Naging masaya ang buhay namin somehow.
Kaya lang naman eh mula noon pa ay naging masyadong hindi lucky sa mga tao-tao ako dahil marami sa mga classmates ko ay naiingit kung ano ako, ang estado ng buhay ko at kung ano-ano pang achievements na binibigay ko para sa school namin. Sa sobrang kainggitan pa nga minsan eh nagkaaway pa ang dalawa kong favorite na mga teacher ko na magkapatid na ipinagtatanggol ako laban sa isa kong classmate. Ewan ko po ba kung bakit siya nagkaganyan eh mabait naman ako at mapagkumbaba.
Kaya lamang biglang nawala ang pinalakang tabing na pinagtatayuan ko nang biglang c papa ay nawala sa ere ng pagiging seaman dahil nawala na ang radio operator sa mga barko. Kaya ayun, naghanap ng negosyo na kalaunan eh nagkabaon na kami sa utang. Plus factor pa na nagkaaway-away pa ang mga pamilya namin. Di ko nga alam ko paano namin nalampasan ito, kaya antabayan niyo po yung part 3 ng buhayserye ko po para naman makakarelate po kayo sa akin. Siguro naman ay hindi lang naman ako ang nararanasan ng ganito. Kundi karamihan sa atin di ba? Sige matulog na muna ako, antok na antok talaga ako eh, hehehe. . . Hanggang sa muli. . .

Ang bigat naman ng tiyan ko!

Ewan ko nga ba kung bakit naman ang pagkabigat-bigat ng tiyan ko ngayon. Eh kung iisipin naman talaga kasi lately nakain lang naman ako ng paunti-unti, nagdiet na kasi ako ngayon, ang taba2x kona talaga eh. Sana naman eh makuha na itong kabigatan ng tiyan ko.
Kung sa bagay, trend na yata ng karamihan sa mga Pilipino eh magpataba, kaso ako naman ay ayaw talaga. Pero sa ngayon I've noticed na ang mga guys lately eh mas "vanidoso" na yata kaysa sa mga girls. Akalain niyo kaliwa't kanan na ang mga pagandahan ng abs, and pagwapuhan, ako nga masyadong insecure na sa ngayon eh, kaya nga naman sana eh mawawala na itong mga baby fats na dulot ng sobrang kain ko. Hehehe.
Kelan ko kaya maitutuloy ang ikalawang yugto ng aking munting buhayserye? Masyado na po kasi akong busy sa ngaun kung kaya naman eh sana may oras pa ako para gawin ang lahat na yan. Marami pa kasi akong aaminin dito. Sana nga matapos ko na lahat ng ito.
Take care mga solitudeans, may clase pa ako. Ingat po.

Ngayon ko lang naramdam

Alam niyo, having a relationship wasn't that easy. At first it was indeed shaky kasi naman ang dami na akong nakarelasyon pero most of it were not successful eh kasi naman walang may naging mabuti sa akin. Ako lang naman kasi yung nasisiyahan sa relasyon ko pero yung isa pala hindi. Tama nga ba yun ha? Mali di ba? Kasi as far as I know, a relationship needs to have a mutual understanding to both parties in order for it to be successful. Kung kaya naman di masaya ang experiences ko.
But everything has changed when I met ED, kasi naman may kakaiba sa kanya (bukod sa malaki ang bukol sa harapan, as in sobrang laki!) that I notice after a couple of months, narealize ko, mahal ko talaga siya at ganoon din pala siya. Eh kasi naman after 8 months na nagkita kami to meet, natiis niya talaga ako kahit napakakulit-kulit ko. Alam niyo kahit sikad driver lang siya eh mahal ko siya. Kahit hanggang high school lang siya, eh love ko talaga siya. Ewan ko ba, grabe talaga yung naramdaman ko noong muli ko siyang nakita, parang miss na miss ko talaga siya ng sobra sobra, todo kasi ang lambingan namin talaga noong Wednesday, kaya nga d na ako nakapag-update ng blog na ito. Gusto ko lang naman i-update yun kaya lang I need to grab the time na magkita kami ulit, kung kaya naman ganoon nangyari. Ayoko na kasing masaktan ulit, mahirap na. Buti na ang ganito, wish ko lang naman sana eh kami na talaga, love ko talaga siya eh. Sobra. . I know he knows it too. . .

Evening break with Kris and Ruffa

Medyo gabi na ako ng makagasing dito sa boarding house namin kung kaya naman eh kumain nalang ako ng lunch. Kaya ganun, yung nga lang andami talaga ng work ko.
Anyways, medyo superlate na talaga ako sa mga balita ngayon, noong sunday eh nagimbal pala ako during THE BUZZ kasi naman eh medyo nga nagkairingan ang mga hosts dito between Ruffa Gutierrez at Kris Aquino. Napabalita kasi lately na mag-oover the bakod na itong si Ruffa, kung kaya naman eh si Kris nagreact during the show. Ika nga niya mas masaya daw sa ABS-CBN kaysa sa kabilang station (and I definitely agree with that). Ang stage mom naman kasi na si Tita Anabelle Rama ay todo react sa nangyari na pinauwi si Ruffa sa kalagitnaan ng show. Si Kris naman nag-apologize sa nangyari. Hindi naman kasi mali niya sa mga kanyang salita. Alam niyo naman siguro si Kris, she's very much vocal with what she feels and notice, and admire her for that. At sana naman eh wala nang damayan ng ibang tao kasi napasama na din ang pangalan ni Noynoy sa pangyayari. Ang pangit lang isipin nga people tend to misjudge people in times of their disgust. Siguro naman may mali naman sa dalawang kampo pero what matters for them is their own personal intentions. That's for their own good di ba? Sana po ay matapos na itong issue na pinagdadaanan ng dalawang magkaibigan na ito.

I love PENSHOPPE!

Ei guys kumusta na? Wala lang, napadalaw lang talaga kasi ako, masyadong busy na kami talaga ngayon sa school. Eh kasi naman sa sobrang tambak ng trabaho namin eh di ko na talaga maisip kung paano ko matatapos ang lahat na ito. I know matatapos ko talaga ito lahat.
Well, anyways napansin kolang talaga na mula pagkabata eh sobrang hilig ko na talaga sa clothing line ng PENSHOPPE. Andami ko na kasing damit na ganito eh. Kung kaya naman hanggang ngayon ay patuloy naman akong tumatangkilik sa kanila. Nagagandahan talaga ako sa kanilang pagkakagawa ng damit kung kaya ang hilig ko sa ganito. Sana naman eh tatangkilikin niyo din ang PENSHOPPE (Hahaha iniindorse ko na yata ito).
Watashiwa PENSHOPPE wo ai shimasu! (I love Penshoppe!)

On a busy Monday

Balik school na naman ulit, andami ko talagang gawain ngayong araw na ito. Simula't simula pa lamang ng araw eh isang damakmak na namang mga photocopy sa Nihongo class namin, nakalimutan ko kasing puntahan yung teacher ko noong friday kung kaya naman eh napunta ako ng ganito. Routine ko na kasi na gumawa nito andaming responsibilities na ginagawa ko. But still, no one cares. Wala naman talaga eh.
Nagustuhan niyo ba yung naikwento ko sa iyo last time? Yung ang pagsisimula? Haha andami nang nangyari sa akin anu? Simula pa lamang eh ganun na kalikot ng buhay ko. Eh paano pa kaya sa paglaki ko? Abangan niyo ang ikalawang parte ng aking buhay. Sana nga eh makakarelate kayo sa aking kwento. Kitakits!

Chapter I- Ang Pagsisimula, Isang Talambuhay

Naku, heto na talaga, as in totoong-totoo na talaga ito. Yes, maibabahagi ko na ang natatangi kong talambuhay. Ewan ko ba parang sabik na sabik na talaga akong ikwento ang aking talambuhay.
Saan kaya ako magsisimula? Siguro mula pagkabata ko nalang, pwede ba un. Nakakalungkot kasi simula ng buhay ko. Mula't mula pa lamang eh medyo pinagkait na sa aking ang pagmamalaki na dapat sanang maging apo ng lolo't lola ko, eh problema kasi labag kasi sa kalooban ng mga pamilya nina papa at mama ang kanilang relasyon kung kaya na lamang mula sa probinsya namin kung saan kinatatayuan ko ngaun eh napunta sila ng MANILA para doon manirahan at ipagpatuloy ang buhay.
Nakitira sila sa iba't-ibang uri ng tahanan at nagsimula ng buhay, dati-dati eh naging security guard si Papa sa manila at si Mama ko noon ay napasok bilang isang cashier doon sa may isang gasolinahan. Kaya lamang noong nabuo ako eh si mama ay nagresign sa trabaho kasi nagiging komplikado ang pagdadalang-tao sa akin. Sabi nga ni mama, nahihirapan siya sa pagdadalang-tao sa akin sapagkat nagdudugo daw siya, akala nga niya hindi na niya ako mapapanganak. Buti nalang, sa gabay ng Diyos, eh naisilang ako ng isang malusog na bata.
Marami nga daw nagdududa sa akin kasi sabi ng pamilya nina Papa, hindi daw ako anak niya, pero totoo naman na ako lang ang natatanging lalaking anak ni Papa. Dati na kasi eh may pamilya na si Papa, may 3 anak na babae siya, bale 2nd family na kami kaya ganun. Buti nalang at sobrang bait2x ng Mama at Papa ko at masaya talaga ako na naging anak nila ako.
Sa susunod ulit, abangan ang marami pang ikukwento ko, marami pa ang nangyayari sa buhay ko. Bantayan niyo po kung bakit nga ba naging ganito ako ngayon, masyadong lonely ako.

Sumptuous meal with a twist of BATAAN NUCLEAR POWER PLANT

Hey guys! Kumusta naman ang mga solitudeans dyan? Hehe well let's start everything right, medyo kakapagod pero ayos lang, kakatapus lang kasi akong kumain, busog na busog nga ako kaya ganun. Dami kasing kinain eh, kaya busog. . . Maya-maya siguro sisimulan ko na ang aking napakadramatic na talambuhay, sana nga maraming makakarelate sa aking sasabihin. . .
Grabe naman ngayon talaga ang panahon, masyado naman yatang unpredictable, andami na kasing nangyayari sa iba't-ibang sulok ng mundo. May patayan, nakawan, sunog at kung anu-anong kaneknekan pa dyan, kung kaya naman, a lot has changed sa mundo. Di na malaman kung sinong tama at mali. Eh talking about power shortage, hai naku may plano na naman ang gobyerno na ipaandar yung BATAAN NUCLEAR POWER PLANT. Kung kaya naman, it would serve as one of the most anticipated power supplies dito sa PILIPINAS. Yes, it's good that what their planning is best for our country, but as an engineering student like me, eh nababahala sa mga future actions na mangyayari dito sa so-called NUCLEAR POWER PLANT.
Alam niyo po ba na delikado ang pagpapagana ulit ng POWER PLANT dito sa ating bansa? Kasi naman, yung source of the electricity being supported by the Power Plant contains harmful nuclear elements kagaya na lamang ng Uranium hexafluoride (UF6) na nakakasama sa ating katawan. What concerns me most is the fact that this Power Plant hasn't undergone any Operations from the reignment of Marcos for he was the one that initialized the Power Plant.
Masasabi ko lang is this: Una-una sa lahat, we should take necessary precautions before operation sapagkat any malfunction that may damage the whole system would have a unwanted explosions sa bansa. It would lead na mawawala pa sa mapa ang ating bansa. Kaya naman let's not take for granted this plan kasi there are still advantages and disadvantages await to the beneficiaries.
Let's think not just twice but thrice first before making up into the final decision. Ayos?

Uwi na ako!

Hai salamat naman at natapos na rin ang mga gawain ko ngayong linggo, sadyang nakakapagod kasi talaga pero ok lang at least andami kong nalaman muli sa may buhay haha happy na ako sa ganyang buhay, nakaugalian ko na kasi na maging busy lagi, kahit pagod parang ok lg sa akin, I used to it na talaga kasi eh. .
Kumusta naman ang linggo ninyo? Sana naman eh masyadong happy kayo ngayon. Ang init na talaga ngayon anu? Dahil kasi sa climate change sa mundo sa sobrang pag-aabuso ng mga tao sa Inang Kalikasan (masyado naman yata akong ENVIRONMENTALIST sa mga pinagsasabi ko dito). Sana naman po, we should be aware with what's happening between us. Being aware means we should not only speak but act for our own personal needs. Kaya naman sana, we must take necessary precautions na mas makakabuti sa kalikasan. Sana naman ay matulangan natin mabalik kung ano ang nakaraan. . .

Sobrang Kapaguran

Hai, andami ko na talagang ginawa ngayong araw na ito. Akalain mo simula pa lamang ng araw eh ganun na lamang ang pagbibilad sa init dahil sa mga pinuntahan kong lugar kaya heto ako ngayon sobrang pagod na pagod as in talaga, parang mamamatay na ako nito, hehehe. .
Ganun naman talaga sa buhay, ika nga nila, "PAG MAY TIYAGA, MAY NILAGA" (kaso di ko paborito yung nilaga, pwedeng kare-kare nalang? Haha). Sana naman marami na ang pupunta sa blog ko, ilang lightyears pa kaya? Wow, ang lalim, parang wala na yatang chance? Me gano'n? Ay kapamilya pala ako, hehe (PEACE! = p) Sana bukas pagkagising ko eh relax na ako ulit at nasa state of consciousness na talaga ako. . Guys tulog na tayo, bukas siguro maikukwento ko na ang aking talambuhay (naks naman, mapapalaban yata ako nito ah) para may maikukwento ko sa inyo mga realizations ng buhay. And sana for sure, makakarelate kayo sa mga pinagdadaanan ko sa buhay. . .Hai okay gudnyt sa lahat!

Kakapagod!

Hai, ewan ko nga ba kung bakit napakapagod ko lagi. . . Ang dami ko kasing gawain sa school. Halos lahat nalang ginagawa ko. . .Well, anyways kakatapus lg kasi ng aming foundation day run, andaming nagparticipate mabuti naman kung ganun, konti lang kasi ng mga estudyante sa school kaya ayon.
Congratulations pala sa PUREFOODS, haha naging 4-0 talaga ang laro laban sa ALASKA, at congrats din kay JAMES YAP, MVP na naman. . . !

Why EXTREME SOLITUDE?

Ang lalim naman yata ng ipinangalan kong blog na ito, di ko nga maintindihan kung bakit naging ganito yung blog ko, haha. . . Pero sa pagkaka-alam ko, I named this blog as "EXTREME SOLITUDE" kasi naman napaka-LONER kong tao. . . Mula noon pa man ganyan na talaga ang pagkakadefine ng aking personality.
Yun nga lang despite all these indifferences I had eh magaling ako makipaghalubilo sa mga tao, sa mga di ko kakilala, I really get their attention talaga, ayun nasanay lang siguro. SOLITUDE, as the dictionary defines, is a person who is a loner. . Kaya ganun, hai buhay nga talaga, ewan ko b, sana nga makahanap ako ng true friend at loved one. Anyways that's it for now, kaka-antok na talaga eh. . Slip na tayo, nytz felow solitudeans (hehe gagawa siguro ako ng defition of terms dito na gagamitin ko for this blog, how was that?).

Welcome to my blog!

It's been a worthwhile for me to grab the opportunity to share with you my experience as a person and as an individual. Wala na kasi akong mapagsasabihan kung kaya dito ko nalang lahat isasabi sa blog ko. Wala kasi akong kaibigan (literally, it's not na wala talaga pero wala akong true friends na mapagsasabihan ng aking mga hinanaing sa buhay). Well, going back to this issue, sharing this experiences I have would be a big step for me to take a breath and cast away all awful memories way back before hanggang sa paglaki ko. So drop by here always saking blog, and we could also share or contribute whatever you have in mind, haha. Marami talaga tayong mapag-uusapan dito. Thanks for visiting my blog and I hope to be your friends. Ligo muna ako, ang init kasi ngayon dito.